Wacht niet tot iemand’s begrafenis

Johan Cruijff

Vorige week keek ik naar ‘de wereld draait door’ en daar hoorde ik iemand zeggen; ‘Echte waardering komt pas vaak na iemands dood!’ Dit zei hij naar aanleiding van het overlijden van Johan Cruijff. Dat zette me aan het nadenken en deed de vraag in mij opkomen; ‘waarom spreken we pas echt al onze waardering uit na iemands dood, in plaats van tijdens iemands leven?’ ‘Waarom worden de grootste complimenten pas gegeven in iemand’s uitvaart speech?’

Probeer je eens even voor te stellen dat iemand op je werk, in je kerk of familie vandaag zou komen te overlijden. Vervolgens moet jij deze week een speech schrijven voor zijn/ haar uitvaart. Wat zou je zeggen? Waar ligt je focus op? Waar denk je aan? Juist, je focus ligt op de positieve eigenschappen van die persoon en je gedachten vullen zich met dankbaarheid en waardering voor wat hij of zij heeft nagelaten.

Mag ik je dan de volgende vraag stellen: ‘wat let je om vandaag die persoon op te bellen en dit uit te spreken? Of de eerst volgende keer dat je die persoon ziet? Wat weerhoudt je? Dat antwoord zal voor iedereen persoonlijk zijn, maar het is een goede vraag om aan jezelf te stellen.

Vier elkaars leven terwijl we nog leven!

Mijn punt is, laten we geen mensen zijn die alleen iemand’s leven vieren als die persoon er niet meer is. Vier iemand’s leven niet alleen op iemand’s uitvaart, waar de persoon in kwestie toch niets van mee krijgt! Vier elkaars leven terwijl we nog leven! Bemoedig, waardeer, motiveer, bevestig, zeg sorry, zeg ik hou van je, zeg dank je wel en geef je grootste compliment terwijl iemand nog leeft!

Ik wil je uitdagen om aan de persoon die in je gedachte kwam, of aan iemand die je vandaag tegen komt, je waardering uit te spreken voor wie hij/zij is en wat hij/zij betekent voor jou en zijn/haar omgeving.

Wacht niet tot iemand’s begrafenis! Doe het vandaag nog!