Heb je wel eens een keer een situatie meegemaakt dat je bij jezelf dacht: ‘oh nee, niet weer hetzelfde he! Niet nog een keer!’ Je hebt iets moeilijks en pijnlijks meegemaakt wat je nooit meer mee wilt maken, en dan lijkt hetzelfde weer te gebeuren. Oude pijn, emoties en angsten komen in alle hevigheid naar boven. Dit gebeurde ook met Mozes toen ze aan de grens van het beloofde land stonden na 40 jaar woestijn. 38 jaar daarvoor stonden ze ook aan de grens van het beloofde land, maar toen ging het gruwelijk mis. Door het ongeloof van 10 verkenners en het volk die daar in mee ging, mochten ze van God pas na 40 jaar woestijn het beloofde land intrekken. Dit moet voor Mozes een grote teleurstelling geweest zijn.
Maar nu dreigt hetzelfde te gebeuren.
De Rubenieten en de Gadieten vroegen Mozes of zij niet de Jordaan over hoefden te steken, maar dat ze het gebied waar ze nu waren in bezit konden nemen omdat het zeer geschikt was voor het vele vee dat zij bezaten. Bij Mozes kwam dit niet goed binnen. Het hele trauma van 38 jaar geleden kwam weer naar boven toen het volk uit ongeloof ook niet de Jordaan wilde oversteken, maar nog liever in de woestijn bleef of terugkeerde naar Egypte. Door zijn vroegere ervaring, trok hij meteen de conclusie dat de Rubenieten en Gadieten dit ook uit ongeloof en angst zeiden, en dat ze om die reden niet het beloofde land wilden intrekken en niet meer wilde mee vechten om het land in te nemen. Mozes herrinert hen aan die tijd dat ze door die foute keuzes nog eens 38 jaar in de woestijn moesten rondzwerven tot die hele generatie van boven de 21 jaar gestorven zou zijn. Een doemscenario voltrok zich voor Mozes’s ogen. En dan antwoord hij als volgt:
‘En nu wilt u precies hetzelfde doen als uw zondige voorouders en zo de woede van de HEER tegen de Israëlieten nog aanwakkeren! Als u zich van hem afwendt, zal hij hen nog langer in de woestijn laten en zult u dit hele volk in het verderf storten.’ Numeri 32:14-15
Mozes trekt hier een conclusie, namelijk dat zij precies hetzelfde doen als 38 jaar daarvoor. En daarna spreekt hij zijn grootste angst uit; dat het weer mis gaat nu ze er bijna zijn, en ze nog langer in de woestijn moeten blijven.
Maar dan staat er het volgende:
Maar zij antwoordden, dichterbij komend: ‘
Van een afstand kun je niet goed zien en kun je verkeerde conclusies trekken. Om goed te kunnen zien moet je dichterbij komen, en dat deden de Rubenieten en Gadieten. Ze kwamen dichterbij. Ze keken Mozes in de ogen en antwoordden het volgende:
We willen hier schaapskooien bouwen voor ons vee en steden voor onze kinderen. Dan kunnen onze kinderen in de vestingsteden wonen, veilig voor de inwoners van het land, en dan zullen wijzelf ons wapenen en voor de andere Israëlieten uit trekken, totdat we hen op de plaats van hun bestemming hebben gebracht. Wij gaan niet naar huis voordat ieder van de Israëlieten een eigen stuk grond heeft gekregen. Maar als wij ten oosten van de Jordaan ons deel krijgen, hoeven wij niet net als zij grond te hebben aan de overkant van de Jordaan of nog verder weg.’ Numeri 32:16-19
Kortom, Mozes het tegenovergestelde van wat je denkt dat gaat gebeuren is waar! We trekken zelfs voor de andere Israelieten uit ten strijde met onze wapens. We willen alleen dit land alvast in bezit nemen en versterkte steden bouwen zodat onze vrouwen en kinderen alvast veilig kunnen wonen als de soldaten mee gaan met de rest van de stammen om het beloofde land in te nemen.
Conclusie: elke situatie is anders. Laat wat gebeurt is in het verleden niet je reactie bepalen in de toekomst. Laat je niet leiden door angst op grond van eerder opgedane ervaringen, maar laat je ten alle tijde leiden door de Geest.
