Categorie: Blog

Komende zondag (19 juni 2016) is er weer een ‘hart voor het huis’ zondag in ParkCity Church. Maar deze keer gaat het offer niet naar een speciaal doel m.b.t. onze kerk, maar m.b.t. een nog te bouwen weeshuis in Calcutta. Al jaren ondersteunen wij de projecten van House of Revival Ministries (HOR) en na veel tijd en gebed hebben we nu eindelijk een stuk grond weten te bemachtigen. Met het offer van komende zondag willen we de eerste 10.000 euro ophalen die nodig zijn voor de eerste verdieping van het weeshuis.

Waarom dit zo hard nodig is lees je uit een fragment van mijn reisverslag van vijf jaar geleden toen ik een bezoek bracht aan HOR.

“De reis ging weer snel voort naar het volgende project, namelijk het project waar het allemaal mee begon, namelijk de straatkinderen. HOR is daar begonnen, toen Diganta op die plek Gods bewogenheid voelde voor de mensen in de krottenwijken en de straatkinderen. Ze mogen een pand gratis gebruiken van een politieke partij. Dit pand ligt direct naast een kleine krottenwijk. De partij stelt het beschikbaar, omdat ze door de liefdadigheid een goede naam krijgen. Toen ik binnen kwam merkte ik meteen het verschil. Deze kinderen waren ruiger en zagen er onverzorgd uit. Ze werden er allemaal gewassen en sommigen kregen schone kleren. De meeste van hen zijn wezen. Daarna kwam dokter John om ze allemaal medisch te controleren. Er was een jongen die had een grote wond op zijn buik die er smerig en geïnfecteerd uit zag. Hij vertelde dat een taxi tegen hem aan was gereden toen hij langs de weg plastic aan het verzamelen was. Daarna kregen ze rijst met een aardappel en kip en opnieuw mocht ik het uitdelen. Wat heel mooi om te zien was, dat deze kinderen liedjes van Jezus zongen en daar zichtbaar van straalden. God geeft ons de opdracht om om te zien naar de wezen. Mooi om te zien dat ParkCity Church dit samen met HOR mag doen.
Vervolgens breekt dan het trieste moment aan. Kinderen worden de straat opgestuurd. Met pijn in mijn hart zie ik ze tussen het drukke verkeer door de straat op gaan. ‘s Avonds mogen ze nog een paar uur komen, maar that’s it. Daarom is het zo belangrijk dat er een weeshuis komt in Calcutta, zodat deze kwetsbare kinderen niet meer ‘s nachts in die gevaarlijke straten hoeven te slapen. Als je kinderen hebt, probeer je eens je eigen kinderen in te denken. Alleen zwervend over straat zonder ouders”. 

Bekijk ook een kort video verslag van mijn bezoek aan House of Revival Ministries. Wil je ook financieel bijdragen, klik hier en doneer onder vermelding van ‘Weeshuis India’.

Remco de Zwart op bezoek bij House of Revival in India from ParkCity Church on Vimeo.

‘Je zult het wel zwaar hebben?’

Afgelopen week was ons rolluik kapot gegaan en moest ik iemand laten komen om het te maken. Ik vertelde hem dat ik het knap vond hoe hij het rolluik zo snel gerepareerd had en dat zulke technische reparaties niet echt mijn ding zijn. Toen kwam de vraag: ‘en wat doe jij dan in het dagelijks leven?’ ‘Ik ben voorganger van een kerk’, antwoordde ik. En toen was het even stil en kreeg ik de gebruikelijke blik die zegt: ‘neemt hij me nou in de maling of niet?’ Ik was hem voor door te vertellen dat onze kerk niet de kerk is die hij waarschijnlijk in zijn gedachte had. Maar hij had zijn conclusie al getrokken en met medelijden keek hij me aan en zei: ‘je zult het wel zwaar hebben?’ Hij doelde natuurlijk de de kerken die leeglopen en het aantal kerken dat in rap tempo gesloten word. Maar ik kon hem gelukkig zeggen dat het wel mee viel.

Natuurlijk is is soms zwaar om voorganger te zijn, maar ik mag leiding geven aan een kerk (ParkCity Church in Heerlen) waar wekelijkse nieuwe mensen op af komen en tot geloof komen, waar we op zoek zijn naar een grotere zaal ipv een kleinere, en waar steeds meer jongeren bij komen die enthousiast zijn over Jezus en de kerk.  Een veel van deze jongeren hebben ouders die niet geloven en niet mee gaan naar de kerk. Het lijkt wel de omgekeerde wereld.

‘Ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Toen ik zes jaar geleden voorganger werd in het vergrijsde Parkstad, wist ik dat ik me op de jongeren moest richten wilde we een kerk zijn die toekomst heeft. Dat betekende verandering! Met als gevolg dat de stijl van de dienst, de stijl van de muziek, de manier van communiceren etc. veranderde. Niet iedereen vond dat makkelijk, maar we zien nu het resultaat. Afgelopen zondag deden een 18 jarige jongen en 20 jarig meisje de preek, zongen twee jonge meiden een zelf gecomponeerd worship liedje, en stond er een band op het podium met een gemiddelde leeftijd van 18 jaar. Dat is de kerk die ik zes jaar geleden al zag en ik zag die visie werkelijkheid worden. Ik daagde de hele kerk uit om te dansen op de muziek van de jonge generatie, met als gevolg dat jong en oud samen danste voor Jezus. Iemand van de jeugdband zei later: ‘ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Bekijk hier het filmpje:

Johan Cruijff

Vorige week keek ik naar ‘de wereld draait door’ en daar hoorde ik iemand zeggen; ‘Echte waardering komt pas vaak na iemands dood!’ Dit zei hij naar aanleiding van het overlijden van Johan Cruijff. Dat zette me aan het nadenken en deed de vraag in mij opkomen; ‘waarom spreken we pas echt al onze waardering uit na iemands dood, in plaats van tijdens iemands leven?’ ‘Waarom worden de grootste complimenten pas gegeven in iemand’s uitvaart speech?’

Probeer je eens even voor te stellen dat iemand op je werk, in je kerk of familie vandaag zou komen te overlijden. Vervolgens moet jij deze week een speech schrijven voor zijn/ haar uitvaart. Wat zou je zeggen? Waar ligt je focus op? Waar denk je aan? Juist, je focus ligt op de positieve eigenschappen van die persoon en je gedachten vullen zich met dankbaarheid en waardering voor wat hij of zij heeft nagelaten.

Mag ik je dan de volgende vraag stellen: ‘wat let je om vandaag die persoon op te bellen en dit uit te spreken? Of de eerst volgende keer dat je die persoon ziet? Wat weerhoudt je? Dat antwoord zal voor iedereen persoonlijk zijn, maar het is een goede vraag om aan jezelf te stellen.

Vier elkaars leven terwijl we nog leven!

Mijn punt is, laten we geen mensen zijn die alleen iemand’s leven vieren als die persoon er niet meer is. Vier iemand’s leven niet alleen op iemand’s uitvaart, waar de persoon in kwestie toch niets van mee krijgt! Vier elkaars leven terwijl we nog leven! Bemoedig, waardeer, motiveer, bevestig, zeg sorry, zeg ik hou van je, zeg dank je wel en geef je grootste compliment terwijl iemand nog leeft!

Ik wil je uitdagen om aan de persoon die in je gedachte kwam, of aan iemand die je vandaag tegen komt, je waardering uit te spreken voor wie hij/zij is en wat hij/zij betekent voor jou en zijn/haar omgeving.

Wacht niet tot iemand’s begrafenis! Doe het vandaag nog!

 

Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. Johannes 20:20

We hebben net het Paasfeest met elkaar gevierd. Terwijl ik bezig was met mijn preek voor het Easter Event van ParkCity Church, sprong deze tekst er opnieuw uit. God had Jezus uit de dood opgewekt en Hem een verheerlijkt opstandingslichaam gegeven. Jezus kon zelfs dwars door de muren het huis binnenkomen waar zijn leerlingen samen gekomen waren. In één keer besefte ik hoe bijzonder het is dat de gaten nog steeds in zijn handen zaten en dat er nog steeds een litteken te zien was in zijn zijde. God had dit toch makkelijk weg kunnen nemen, zodat Hij een opstandingslichaam had zonder littekens en wonden? Het lichaam van een overwinnaar!

Maar God liet deze littekens heel bewust zitten en Jezus liet zijn handen en zijn zijde heel bewust zien. Het was het bewijs dat hij een kruisdood gestorven was. ‘Hoe kan het dat U leeft? Uw handen laten zien dat U dood had moeten zijn!’ Zijn littekens bleven zitten als getuigenis van een bovennatuurlijk wonder! Inderdaad, Hij was een gruwelijke kruisdood gestorven, maar God had Hem opgewekt! Maar God……

Verberg je littekens niet!

Wij zijn geneigd onze littekens te verbergen, omdat we ze niet mooi vinden. Voor sommige littekens kun je je zelfs schamen. Maar Jezus laat zien dat je je nooit voor littekens moet schamen, want het is een getuigenis waardoor je mensen kunt vertellen over het wonder dat God in je leven heeft gedaan. Verberg de littekens van de heroïne spuiten niet, maar laat het getuigen van hoe God je van de drugs bevrijd heeft. Verberg de tattoo’s van je leven zonder God niet, maar laat ze een aanleiding zijn om met mensen in gesprek te gaan over hoe God je een nieuw leven heeft gegeven!

De leerlingen zagen zijn handen en zijde en geloofden dat het Jezus was! Door te getuigen van jouw littekens, de zwarte bladzijden uit jouw leven, word duidelijk wat voor machtige God jij dient! En wellicht dat je dan de volgende vraag gesteld krijgt:

‘Hoe kan het, dat na wat jij hebt meegemaakt, je er zo bij loopt! Dat je uberhaupt nog leeft!’

‘What happened? God happened?’

 

 

‘Wat zeg je?’ ‘Sorry, ik hoor aan deze kant niet goed, kun je in mijn andere oor praten!’

Zo vaak heb in dit moeten zeggen. Zo vaak als mensen links van mij zaten en in mijn oor fluisterde voelde ik me opgelaten. Of ik deed net of ik het begreep en lachte mee terwijl ik de grap niet had meegekregen.

Vanaf mijn 12e jaar heb ik dit probleem, opgelopen na een flinke oorontsteking onderweg naar huis na een vakantie in Frankrijk.

Je beperking verbergen

Ik hield mijn slechthorendheid altijd verborgen voor de mensen om mee heen, omdat ik me schaamde voor deze handicap die je niet zo gauw bij een jong persoon zou verwachten. Ik probeerde altijd zoveel mogelijk links van iemand te lopen of te zitten zodat het niet zou opvallen.

Maar de laatste tijd merkte ik dat ik steeds vaker dingen niet meekreeg. Vooral thuis lieten mijn tienerdochters en mijn vrouw dit vaker weten. Ik besloot na lang wikken en wegen te informeren naar de mogelijkheden van gehoorapparaat.

Cross-hoortoestel

Drie confronterende gehoortesten later heb ik dan eindelijk een zogenaamd cross-hoortoestel. Het verplaatst het geluid dat het linkeroor binnen komt naar het goede rechteroor. Wat een heerlijkheid dat mensen in mijn linkeroor kunnen fluisteren en ik alles kan verstaan. Wel effe wennen dat het geluid van links nu rechts binnen komt

.Aan de voorkant zie je alleen de onopvallende doorzichtige slangetjes. Aan de achterkant zie je bij beide oren een apparaatje zitten (zie foto). Ja mensen kunnen nu zien dat ik een beperking heb. En ja een gehoorapparaat is minder ingeburgerd als een bril, maar beiden hebben te maken met een beperking.

Je beperking laten zien

Wat ik zou mooi vind, is dat sinds mensen kunnen zien dat ik een hoorprobleem heb, er veel mensen op mij afkomen om vragen te stellen over een gehoorapparaat omdat ze zelf ook een gehoorprobleem hebben. Doordat ik mij niet langer schaam voor mijn slechthorendheid, doorbreek ik blijkbaar een soort taboe. En daarom schrijf ik er maar een blog over, omdat ik hoop dat nog meer (jonge) mensen met een gehoorprobleem stoppen er zich voor te schamen en het te verbergen. Als een gehoorapparaat je helpt, waarom zou je het dan niet nemen? Laat schaamte in ieder geval niet de reden zijn om het niet te doen.

 

 

 

Vandaag zag ik een filmpje op Youtube over een man met wie het helemaal niet goed ging, en toch kon hij zeggen en zingen: ‘it is well with my soul!’
Ik heb het over Horatio Spafford. Hij verloor in korte tijd zijn enige zoon, zijn bezittingen bij een brand, zijn vier dochters bij een schipbreuk. En toen hij met een ander schip op de plek des onheils kwam, keek hij in het water en kwam het beroemde lied in het op: Ít is well with my soul!

De vraag is, kun je alleen maar zeggen dat het goed gaat met je ziel als alles goed gaat? Of kun je zeggen dat het goed gaat met je ziel, omdat God altijd goed is.

Ik vind het in ieder geval zeer indrukwekkend en bewonderenswaardig en het bekende lied raakt me nu meer dan ooit!

Bekijk hier het inspirerende filmpje.

Een paar weken geleden was het Martin Luther King dag. Ik luisterde weer eens naar een van zijn beroemde toespraken, en opnieuw raakte de laatste woorden van zijn laatste toespraak me diep in het hart.

‘Well, I don’t know what will happen now. We’ve got some difficult days ahead. But it doesn’t matter with me now. Because I’ve been to the mountaintop. And I don’t mind. Like anybody, I would like to live a long life. Longevity has its place. But I’m not concerned about that now. I just want to do God’s will. And He’s allowed me to go up to the mountain. And I’ve looked over. And I’ve seen the promised land. I may not get there with you. But I want you to know tonight, that we, as a people, will get to the promised land. And I’m happy, tonight. I’m not worried about anything. I’m not fearing any man. Mine eyes have seen the glory of the coming of the Lord.’

Een dag later werd Martin Luther King doodgeschoten. Uit zijn laatste woorden blijkt dat hij wist dat hij zou sterven, dat hij zou sterven voor zijn droom en de droom niet zelf zou zien uitkomen. Hij droomde van een Afro-Amerikaanse president, wij zien hem nu. Martin Luther King vergelijkt zichzelf met Mozes die het volk bevrijdde uit slavernij en het bracht naar de grens van  het beloofde land. Mozes mocht van uit de berg Nebo het beloofde land zien, maar hij zou het niet binnengaan.

Bereid zijn te sterven voor je droom

Martin Luther King zegt hier dat hij alleen maar God’s wil wilt doen. Dat doet me denken aan Jezus Christus, die de dag voor Hij stierf ook tegen God de Vader zei niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. Jezus had ook een droom; de wereld verzoenen met God de Vader. En Jezus wist dat Hij moest sterven, om deze droom te zien uitkomen. Hij moest zijn leven geven als offer voor onze zonden.

Wat zou ik doen?

Kan ik net als Martin Luther King zeggen, ik maak me nergens zorgen om, ik vrees geen enkel mens, ook al bedreigen mensen me met de dood omwille van mijn droom! Kan ik net als Jezus, terwijl hij bloed zweet zeggen, niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. Ben ik bereid te sterven voor Jezus, zoals hij bereid was te sterven voor mij?

Kan ik net als Paulus zeggen:  ‘Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.’ Handelingen 20:24

Ik kan alleen maar bidden, Heer geef me zoveel voor liefde voor U en voor de droom die U mij heeft gegeven, dat ik bereid ben er voor te sterven.

Bekijk hier Martin Luther King’s laatste woorden:

De afgelopen dagen staat Heerlen op z’n kop! Serious Request staat met het glazen huis op het Pancratiusplein in Heerlen. Ja in Heerlen! Waar vaak zo negatief over gesproken word. ‘Het lelijke broertje van Maastricht.’ ‘Een lelijke stad, een criminele stad, een dode stad, een stad met de meeste leegstand, een stad met de meeste uitkeringen’, en ga zo maar door. Als een stad een hart heeft, dan kun je toch wel zeggen dat het hart van Heerlen last had van schaamte en minderwaardigheid, negativiteit en misschien wel onverschilligheid. Maar wat ik nu merk is dat Serious Request iets met het hart van Heerlen heeft gedaan. Het klopt sneller, het klopt van een positieve verwachting, van een hernieuwde trots op onze stad Heerlen.

Het hart van Heerlen

In de bijbel staat een moment beschreven waar God iemand gebruikt om tot het hart van een stad te spreken. Om het een boodschap van hoop mee te geven. Het staat in Jesaja 40:1-2 waar staat: ‘Troost, troost mijn volk, zegt uw God.Spreekt tot het hart van Jeruzalem, roept het toe, dat zijn lijdenstijd volbracht is.’

God houd van Heerlen en Hij wil ook spreken tot het hart van onze stad! Kan het zijn dat de 3 DJ’s zonder dat ze het door hebben, spreken tot het hart van onze stad. Ik stond daar op het Pancratiusplein temidden van die massa’s mensen en voelde een bepaalde troost. ‘Dit had Heerlen nodig, dacht ik bij mezelf!’ ‘Heerlen, je lijdenstijd is volbracht!’ Het hart van Heerlen geneest, het bloeden stopt. Mensen zijn weer trots op Heerlen en ik ook. Wat ben ik dankbaar dat ik een kerk mag leiden midden in Heerlen. God houd van Heerlen, ik hou van Heerlen! En jij?

Een Serious Request voor jou

Ik heb een serious request voor jou! Praat positief over Heerlen, wees trots op Heerlen en hou dit gevoel van positiviteit vast, ook als Serious Request weg is. Het is zo makkelijk om negatief te zijn en alleen maar uit te spreken wat niet goed gaat, maar dan trap je op het hart van de stad. Serious Request raakt Heerlen.  Waarom? Omdat het gaat om liefde en weggeven. Laten we van Heerlen blijven houden en net zoals we geven aan het goede doel, ook onszelf in zetten voor Heerlen zodat de stad nog mooier word dan die nu als is

Vrijdag 4 december ontving ik het bericht dat Jan Kuipers, bestuurslid van Christengemeente Levend Water in Hoensbroek, voorzitter van het Jozua Project en voorzitter van de VPE regio zuid, was overleden. Jan lag al een tijd in het ziekenhuis te worstelen met de gevolgen van een zware hartaanval.

Zaterdag 12 december is zijn begrafenis. Onwerkelijk! Een man van 57 jaar is opeens niet meer onder ons. Samen trokken we in eenheid op om in Zuid Limburg God’s koninkrijk te doen baanbreken. Jan was een man van gebed en een man met hart voor mensen die Jezus nog niet kennen. Daarnaast was Jan iemand die over de kerkmuren heen keek, sterker nog, die bestonden voor hem niet! Hij was net zo begaan met ParkCity Church en andere kerken als met zijn eigen kerk. Hij had het doel voor ogen waar Jezus voor bad in de tuin van Gethsemane:

 ‘Laat alle gelovigen samen één zijn. Net zoals wij samen één zijn, Vader. En laat alle gelovigen ook één zijn met ons. Dan zullen alle mensen op aarde geloven dat u mij gestuurd hebt.’ Johannes 17:21 (GBV)

Eenheid is niet vanzelfsprekend. De bijbel zegt dat de heilige Geest eenheid geeft, maar dat wij vervolgens ons uiterste best moeten doen die eenheid te bewaren!

‘De heilige Geest heeft ervoor gezorgd dat jullie een eenheid zijn. Doe je uiterste best om die eenheid te bewaren, door in vrede met elkaar te leven.’ Efeziers 4:3 (GBV)

En dat deed Jan! Met heel veel geduld, liefde, gebed en toewijding deed hij zijn uiterste best om de eenheid tussen kerken in Zuid Limburg en Zuid Nederland te bewaren. Eenheid tussen kerken en leiders, dat is iets wat Jan nalaat! Nu is het onze beurt om die eenheid te bewaren en zijn werk voort te zetten!

Jan, ik zal je missen. Ik zie je op die dag dat ik door de Heer word thuisgehaald! Bedankt voor wie je was en wat je betekent hebt voor mij en voor velen!

Je medestrijder in het zuiden,

Remco

He will rejoice over you with singing. Sefanja 3:17 (NKJV)

Vanmorgen vroeg om 7 uur deden Mireille en ik de deur open van de slaapkamer van Joshua. Het was er zo stil dat we dachten dat hij sliep. Maar net toen we de deur open deden en ‘lang zal hij leven’ begonnen te zingen sprong hij uit bed, besprong ons en begon te zeggen hoe blij hij was om jarig te zijn.

Happy birthday

Eenmaal beneden zette ik mijn happy birthday playlist op Spotify aan. Naast happy birthday van Stevie Wonder, kwam er ook een happy birthday rap voorbij. Ik besloot even een freeslyle rap voor Joshua te doen. Ik rapte over zijn geboorte, over de persoon die hij nu is, waar hij goed in is maar opeens ging de rap over de toekomst. Over hoe hij zal opgroeien als man van God, hoe hij door God gebruikt gaat worden, dat hij een echtgenoot en vader zal worden. Joshua kwam naar me toe, ik tilde hem op, knuffelde hem en ik merkte dat Joshua geraakt was. Hij kreeg ‘blije tranen!’

Heaven FM

Op dat moment besefte ik dat zoals ik rapte over mijn zoon, God zingt over ons. (of zou hij voor rappers een rap doen?). Zoals mooi staat beschreven in Sefanja 3:17, dat Hij zal laten zien hoe blij hij met je is door over je te zingen! Wat zingt God over jou? Ik rapte over Joshua’s geboorte, over wie hij nu is en over zijn toekomst! Zou het zo kunnen zijn dat God zingt over hoe geweldig mooi Hij je gemaakt heeft, dat Hij zo blij is dat je leeft, dat Hij blij is met jouw unieke eigenschappen en talenten, dat Hij zingt hoe blij Hij is dat je gered bent door zijn Zoon Jezus, dat Hij een hoopvolle toekomst voor je heeft en dat jouw leven tot zegen mag zijn voor anderen! Tune vandaag maar eens in op Heaven FM en luister naar wat God over jou zingt vandaag!